Rozdział 10. Chcesz mi coś powiedzieć? Nie będę na ciebie naciskał.

Podczas treningu Bartek nie mógł się skupić na grze. Wciąż miał w głowie Asię, która wczoraj otworzyła się przed nim, a pomimo tego miał wrażenie, że jest czymś przygnębiona. Postanowił nie naciskać na dziewczynę i poczekać, aż sama powie co ją gnębi.
- Bartek, weź sie do roboty a nie myślisz o niebieskich migdałach. Zaraz będziesz dodatkowe 10 kółek robił- krzyknął trener i spojrzał gniewnie na siatkarza
- Tak jest trenerze, pójdę tylko na moment do szatni, bo zapomniałem wziąć wody z torby.- szybko się usprawiedliwił i zniknął na korytarzu.
Po treningu Bartek wszedł jeszcze do pobliskiego sklepu zrobić zakupy. Chciał zaprosić Asię na jakąś kolacje. Ciekawiła go postać tej delikatnej, a zarazem odważnej dziewczyny. Nagle poczuł jak ktoś wpada na niego rozsypując przy tym zawartość jego koszyka na zakupy
- Przepraszam bardzo, nie chciałem. - dopiero teraz spojrzał w górę i dostrzegł z kim rozmawia. - Pan Bartosz, naprawdę przepraszam. Nie zauważyłem pana.
- Doprawdy? Jestem jeszcze za niski żeby mnie nie zauważyć?- powiedział siatkarz ledwo powstrzymując śmiech. Miał on dziś dobry humor spowodowany planowaniem wieczornej kolacji.
- No nie, oczywiście że nie.. Po prostu zagapiłem się.. Przyleciałem dopiero ze Stanów, jadę odwiedzić moją siostrę i wpadłem kupić jakieś wino.. I.. no jakoś tak wyszło.
- Nic nie szkodzi. Przecież nic się nie stało. To tylko koszyk z zakupami.
- Mam nadzieję, ze jest tak jak pan mówi.- powiedział z radością w głosie i pomógł siatkarzowi pozbierać zakupy z podłogi.- A teraz proszę wybaczyć, ale muszę się już zbierać.. Asia, to znaczy moja siostra nie wie że przyjadę i chcę jej zrobić niespodziankę. Miło mi się z panem rozmawiało, choć szkoda że w takich okolicznościach.
- Jeszcze raz powtórzę, że nic nie szkodzi. Prosze powiedzieć siostrze, że ma super brata, skoro chce jej zrobić taka niespodziankę.
- Przekażę. Do widzenia, a może i do zobaczenia na jakimś meczu.
- Cześć pa hej- tekstu tego nauczył sie od Winiara, który zawsze wychodząc z szatni po treningu musi sypnąć jakimś żartem.
- Widzę, że przebywanie z Michałem na jednym treningu daje się we znaki- uśmiechnął sie i ruszył do kasy.


Siedziała właśnie w kuchni czytając gazetę o urządzaniu wnętrz, gdy usłyszała dzwonek do drzwi. Spodziewała się, że pewnie Olka zapomniała kluczy, jak to ona miała w zwyczaju.. Szła i przeklinała pod nosem, że kiedyś to zapominanie wszystkiego spowoduje, że zostawi gdzieś głowę..
- Co znowu zapomniałaś.....k..l...u...c...z...y? Co ty tu robisz?

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Witam was po dłuższej nieobecności. Nie miałam weny, nie wiedziałam co napisać.. Musiałam przez jakiś czas pomyśleć, co mogę tutaj jeszcze dorzucić, żeby to miało jakiś sens.. Pomimo, ze dopiero zaczynam to kompletnie nie mam pomysłu na tego bloga. 

Jak widzicie pojawiła się nowa postać- Kuba. Osoba ta została dodana do tego opowiadania na prośbę mojego przyjaciela, który w trudnych momentach podtrzymuje mnie na duchu, zawsze potrafi dobrze doradzić, Ogólnie to bardzo pozytywny typ, dlatego zdecydowałam się dodać postać o tym imieniu. 

Mam nadzieję, że osoby, które czytały moje bazgroły są wciąż ze mną i zaglądały tutaj czasami. 
Od teraz rozdziały powinny pojawiać się już planowo. Następny 14.02 

Istnieje możliwość, abym informowała was o nowym rozdziale. Jeśli jesteście tym zainteresowane to piszcie o tym w komentarzu..
PRZYPOMINAM, ŻE OSOBY, KTÓRE NIE MAJĄ KONTA NA BLOOGERZE TEŻ MOGĄ KOMENTOWAĆ ROZDZIAŁY. A WIĘC CZEKAM NA JAKIEŚ SŁOWA OTUCHY !

Do następnego kochane :*